မုိင္းလားကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသ - ေတာင္းဆိုမည္
 |
| NDAA-ESS မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ |
အမ်ိဳးသားဒီမိုကရက္တစ္မဟာမိတ္တပ္ေပါင္းစု၊ သၽွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္း (NDAA-ESS) မိုင္းလား အထူးေဒသ ၄ က “အခါကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရေဒသ” ကို လက္ရွိအစိုးရထံမွ ေတာင္းဆိုသြား မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။
NDAA-ESS မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕သည္ မိုင္းလားၿမိဳ႕ နယ္၊ မိုင္းယန္းၿမိဳ႕နယ္က ဆီလူးေဒသႏွင့္အနီး တဝိုက္၊ မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕နယ္က နမ့္ပန္းေဒသ တို႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။
NDAA-ESS မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕သည္ မိုင္းလားၿမိဳ႕ နယ္၊ မိုင္းယန္းၿမိဳ႕နယ္က ဆီလူးေဒသႏွင့္အနီး တဝိုက္၊ မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕နယ္က နမ့္ပန္းေဒသ တို႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္။
 |
| မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္ သည့္ေဒသ |
မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ထိန္းခ်ဳပ္ သည့္ေဒသ အတြင္း သၽွမ္းလူမ်ိဳးက ပထမအမ်ားဆုံးျဖစ္ၿပီး အခါလူမ်ိဳးက ဒုတိယအမ်ားဆုံး ေနထိုင္ပါသည္။
၁၉၉၃ မွ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အထိ စစ္အစိုးရက ျပဳလုပ္ က်င္းပခဲ့သည့္ အမ်ိဳးသားညီလာခံ၌ ျပည္နယ္ ရွိေန သည့္ တိုင္းရင္းသားတိုင္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ ခြင့္ရေဒသ ေတာင္းဆို ရန္အခြင့္မရွိေၾကာင္း၊ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရေဒသ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါက အဆိုပါလူမ်ိဳးသည္ အနည္းဆုံးၿမိဳ႕နယ္ ၂ ၿမိဳ႕နယ္ ၌ လူဦးေရအမ်ားဆုံးျဖစ္ ရမည္ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕နယ္ ၂ ၿမိဳ႕နယ္မွာလည္း ထိစပ္ကပ္ရက္ ျဖစ္ေနရ မည္ျဖစ္ ေၾကာင္း ဥပေဒမ်ား ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
ထိုဥပေဒအရ သၽွမ္းျပည္တြင္း၌ ဟိုပန္၊ မိုင္းေမာ၊ ပန္ဝိုင္၊ နားဖန္း၊ မက္မန္းႏွင့္ပန္ဆန္းၿမိဳ႕နယ္ကို ဝ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရေဒသ၊ ဟိုပုံး၊ ဆီဆိုင္ႏွင့္ ပင္ေလာင္းၿမိဳ႕နယ္ကို ပအိုဝ္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရေဒသ၊ ရြာငံႏွင့္ ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္ကို ဓႏု ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ၊ နမ့္ဆန္ႏွင့္မန္တုံၿမိဳ႕နယ္ကို ပေလာင္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ၊ ကုန္းၾကမ္းႏွင့္ေလာက္ကိုင္ၿမိဳ႕နယ္ကို ကိုးကန႔္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသအျဖစ္ စစ္အစိုးရက သတ္မွတ္ခဲ့သည္။
“အခုအခါကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသေတာင္းမယ္ဆိုတာ စစ္အစိုးရက ခ်မွတ္ထားတဲ့ဥပေဒနဲ႔ ကိုက္ညီရဲ့ လား ။ အခါလူမ်ိဳးေတြက မိုင္းလားၿမိဳ႕နယ္တခုလုံးနဲ႔မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕နယ္တခုလုံးမွာ ရွိ ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ မိုင္းလားၿမိဳ႕နယ္ထဲကတ၀က္နဲ႔ မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕နယ္က နမ့္ပန္းေဒသ တဝိုက္ မွာဘဲ ရွိေနတာ။ စစ္အစိုးရ ခ်မွတ္ထားတဲ့မူ၊ ဥပေဒကို လက္ရွိအစိုးရက မေျပာင္းရင္ေတာ့ ရဖို႔ မလြယ္ဘူး” ဟု စစ္ေရး − နိုင္ငံေရး ေလ့ လာသုံးသပ္သူတစ္ဦးက ေျပာသည္။
မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕၏ ဒု−ဥကၠ႒ျဖစ္သူ ဦးဆန္းေပက “မရမခ်င္း မေလၽွာ့ေသာ ဇြဲလုံ႔လျဖင့္ ေတာင္းဆို သြားမည္” ဟု ေျပာဆိုေၾကာင္း မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ နီးစပ္သူတစ္ဦးက ေျပာသည္။___သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
၁၉၉၃ မွ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အထိ စစ္အစိုးရက ျပဳလုပ္ က်င္းပခဲ့သည့္ အမ်ိဳးသားညီလာခံ၌ ျပည္နယ္ ရွိေန သည့္ တိုင္းရင္းသားတိုင္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ ခြင့္ရေဒသ ေတာင္းဆို ရန္အခြင့္မရွိေၾကာင္း၊ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရေဒသ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါက အဆိုပါလူမ်ိဳးသည္ အနည္းဆုံးၿမိဳ႕နယ္ ၂ ၿမိဳ႕နယ္ ၌ လူဦးေရအမ်ားဆုံးျဖစ္ ရမည္ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ၿမိဳ႕နယ္ ၂ ၿမိဳ႕နယ္မွာလည္း ထိစပ္ကပ္ရက္ ျဖစ္ေနရ မည္ျဖစ္ ေၾကာင္း ဥပေဒမ်ား ခ်မွတ္ခဲ့သည္။
ထိုဥပေဒအရ သၽွမ္းျပည္တြင္း၌ ဟိုပန္၊ မိုင္းေမာ၊ ပန္ဝိုင္၊ နားဖန္း၊ မက္မန္းႏွင့္ပန္ဆန္းၿမိဳ႕နယ္ကို ဝ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရေဒသ၊ ဟိုပုံး၊ ဆီဆိုင္ႏွင့္ ပင္ေလာင္းၿမိဳ႕နယ္ကို ပအိုဝ္း ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရေဒသ၊ ရြာငံႏွင့္ ပင္းတယၿမိဳ႕နယ္ကို ဓႏု ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ၊ နမ့္ဆန္ႏွင့္မန္တုံၿမိဳ႕နယ္ကို ပေလာင္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ၊ ကုန္းၾကမ္းႏွင့္ေလာက္ကိုင္ၿမိဳ႕နယ္ကို ကိုးကန႔္ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသအျဖစ္ စစ္အစိုးရက သတ္မွတ္ခဲ့သည္။
“အခုအခါကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသေတာင္းမယ္ဆိုတာ စစ္အစိုးရက ခ်မွတ္ထားတဲ့ဥပေဒနဲ႔ ကိုက္ညီရဲ့ လား ။ အခါလူမ်ိဳးေတြက မိုင္းလားၿမိဳ႕နယ္တခုလုံးနဲ႔မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕နယ္တခုလုံးမွာ ရွိ ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ မိုင္းလားၿမိဳ႕နယ္ထဲကတ၀က္နဲ႔ မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕နယ္က နမ့္ပန္းေဒသ တဝိုက္ မွာဘဲ ရွိေနတာ။ စစ္အစိုးရ ခ်မွတ္ထားတဲ့မူ၊ ဥပေဒကို လက္ရွိအစိုးရက မေျပာင္းရင္ေတာ့ ရဖို႔ မလြယ္ဘူး” ဟု စစ္ေရး − နိုင္ငံေရး ေလ့ လာသုံးသပ္သူတစ္ဦးက ေျပာသည္။
မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕၏ ဒု−ဥကၠ႒ျဖစ္သူ ဦးဆန္းေပက “မရမခ်င္း မေလၽွာ့ေသာ ဇြဲလုံ႔လျဖင့္ ေတာင္းဆို သြားမည္” ဟု ေျပာဆိုေၾကာင္း မိုင္းလားတပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ နီးစပ္သူတစ္ဦးက ေျပာသည္။___သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္
0 မွတ္ခ်က္မ်ား for "မုိင္းလားကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသ - ေတာင္းဆိုမည္ "